Ekspozycja związana jest z corocznym wydarzeniem, organizowanym od trzynastu lat przez Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, dotyczącym jego patrona. Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny Śladami Leona Wyczółkowskiego, w tym roku odbył się pod hasłem „łowca światła”.

Światło to jedna z najważniejszych wartości w malarstwie, które przez całą twórczość Leona Wyczółkowskiego przewija się jako malarskie zagadnienie. Pobyt artysty na Ukrainie spowodował, że w poszukiwaniu efektów słonecznych wyszedł on w plener, a światło dominujące nad kompozycją uczynił głównym walorem swoich przedstawień . Mistrz stosował śmiałe zestawienia kolorystyczne, czasem kontrastowe, innym razem zacierał kontury, akcentował światło, wydobywając i podkreślając w ten sposób formę i walor plastyczny dzieła. Studiował kolory w intensywnym świetle słońca. Tworzył sceny kopania buraków, orki, przedstawienia rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru, zbliżając się technicznie do impresjonizmu . Obrazy malowane wczesnym świtem, są czystym studium światła i koloru.

Dzieła Wyczółkowskiego pokazują jego wszechstronne ujmowanie tematu. Malarz obserwował zmiany zachodzące w przyrodzie pod wpływem światła i tworzące się głębokie cienie. Malował przesycone słońcem nastrojowe pejzaże, m.in. widoki tatrzańskie, drzewa, zabytki architektoniczne miast polskich i pamiątki historyczne (cykl "Skarbiec wawelski"), martwe natury i kwiaty. Powstały liczne autoportrety artysty i portrety różnych postaci, gdzie twarz lub sylwetka jest modelowana śmiałymi malarskimi efektami światłocieniowymi. Wyczółkowski stworzył także setki rysunków i litografii lasów, drzew i roślin w pełnym świetle, wieczornym zmierzchu, w świetle księżyca, w zimowej szadzi i w wiosennych kwiatach.

W swojej różnorodnej twórczości próbował przelać na płótno lub papier intensywność barw. Stosował różne barwy świateł, w zależności od rodzaju i jakości ukazywanych materiałów. Obok ciepłego, mocnego światła, wprowadzał światło chłodne, srebrzyste, wzbogacone silnymi efektami. Żółte i czerwone refleksy słoneczne zestawiał z chłodnymi, błękitnymi cieniami, odważnie umieszczonymi nawet na twarzach. Bawiąc się światłem i kolorem, zapraszał do refleksyjnych wędrówek w malownicze miejsca. Przez przyjaciela, Kazimierza Szulisławskiego, nazywany był „Łowcą świateł i cieni”.

Wystawa pokonkursowa jest plonem prac nadesłanych w tegorocznej edycji konkursu. Ta niecodzienna ekspozycja prezentuje prace nagrodzone oraz pozostałe prace zakwalifikowane do wystawy. Na tegoroczną edycję konkursu wpłynęło 1339 zdjęć od 352 osób. Na ekspozycji zobaczymy 216 zdjęć, wykonanych przez 127 osób.