Zaplanowana na początek 2022 roku w Wozowni kameralna wystawa prac Romana Cieślewicza skupia się na jednym z najważniejszych w jego twórczości motywie ikonograficznym. Kolista forma, będąca głównym tematem prezentacji, jest nierozerwalnie związana z symetrią, która również gościła w wielu projektach grafika. Kompozycje symetryczne oraz kształty kół to najczęstsze motywy pojawiające się zarówno w jego grafikach i kolażach, jak i realizacjach projektowych. Trudno wskazać dokładny powód ich obecności w konkretnych projektach, ale przyglądając się uważnie wybranym pracom, można dostrzec, w jaki sposób koło lub symetria organizują kompozycje, wykorzystując różne środki graficznego wyrazu: fotografię, kolaż czy typografię. W miarę upływu czasu forma koła pojawiała się w projektach grafika coraz częściej, zwłaszcza w tych związanych z promocją własnej twórczości.

Roman Cieślewicz w publikacji „La Plenitude du Cercle” wskazuje na trzy odkrycia, które zapoczątkowały jego obsesję koła. Pierwsze to: „piękno okrągłego bochenka chleba o złotym kolorze popękanej skórki naszpikowanej ziarnkami kminku i maku” w sklepie Izaaka Weintrauba w pobliżu jego domu we Lwowie; drugie „to okładka Encyklopedii Uniwersalnej z tłoczonym reliefem człowieka o idealnych proporcjach, dzieło Leonarda da Vinci, który to człowiek wkomponowany w koło powodował u mnie uczucie chęci rysowania”. Trzecie odkrycie związane jest ze studiami w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie na jednej z pierwszych lekcji dowiedział się, że „wszechświat zbudowany jest na trzech formach geometrycznych: kwadracie, trójkącie i kole”.

Roman Cieślewicz (1930–1996). Grafik, plakacista, projektant. W krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych studiował od 1949 do 1954 roku. Po przeprowadzce do Warszawy w 1955 roku rozpoczął współpracę m.in. z Centralą Wynajmu Filmów (CWF), Wydawnictwem Artystyczno-Graficznym (WAG) oraz Robotniczą Spółdzielnią Wydawniczą „Prasa”. W latach 1959–1962 był redaktorem graficznym miesięcznika „Ty i Ja”. W 1963 roku wyjechał do Essen, a następnie przeniósł się do Włoch, gdzie wykonał prace na zlecenie firmy Italsider w Genui. W tym samych roku wyjechał na stałe do Paryża, gdzie współpracował z kilkoma wydawnictwami oraz projektował układ graficzny magazynów „Elle” (dyrektor artystyczny 1966–1969), „Vogue” i „Opus International”. W latach 1969–1972 był dyrektorem artystycznym w agencji reklamowej M.A.F.I.A. Od 1972 roku jako grafik niezależny współpracował z francuskimi wydawnictwami oraz z Centre National d’Art Contemporain w Paryżu. W 1975 roku rozpoczął współpracę z Centre Georges Pompidou. Od tego samego roku aż do śmierci prowadził pracownię grafiki w École Supérieure d’Art Graphique (ESAG) w Paryżu. Był członkiem Alliance Graphique Internationale (AGI) oraz International Centre for the Typographic Arts (ICTA). Wielokrotnie nagradzany w kraju i za granicą (m.in. Grand Prix na 2. Międzynarodowej Wystawie Plakatu Filmowego w Karlovych Varach, 1964; Złoty Medal na 4. Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie, 1972).