Koszmary o końcu świata przenikają się z marzeniami o podboju kosmosu.
W mediach obok informacji o katastrofie klimatycznej pojawiają się zdjęcia z powierzchni Marsa zrobione przez łazik Curiosity. Mars wydaje się romantycznym marzeniem, ale bardziej niż o zaspokojenie ciekawości i ambicji, chodzi o eksploatację nowych terenów wydobywczych. Tworzy się prawo mające regulować pozaziemskie wydobycie i powstają firmy, które mają to umożliwić. Wraz z sukcesem załogowej misji na Marsa wkroczymy w nową erę kolonializmu.

Nowa Ziemia to świat przygotowywany do podboju i ten, który zostaje opuszczony. Na wystawie elementem, który je łączy, jest postać przypominająca Herna, w anglosaskiej mitologii ducha lasu, lub celtyckiego rogatego boga Cernunnosa. Stoi w zwierzęcej czaszce, która trzymana w zwycięskim geście staje się trofeum. Postać została nazwana Prometeuszem – w mitologii greckiej był to tytan, który stworzył człowieka z gliny i łez. Człowiek – nowy Prometeusz, aspiruje do boskości. Chce tworzyć oraz zmieniać świat dla własnych potrzeb, ale w przeciwieństwie do mitologicznego tytana nie jest skłonny do poświęceń i wzięcia odpowiedzialności za swoje decyzje. Nowy Prometeusz bawi się, jak dziecko odgrywa, role i przywdziewa maski, aby być strasznym i poczuć w sobie moc.