Wystawa znajduje się na parterze wschodniego skrzydła Ratusza, w pomieszczeniu dawnej ławy chlebowej i przyległych do niej kramów. Zgromadzone dzieła stanowiły głównie wyposażenie kościołów i tworzyły wraz z architekturą niepowtarzalny klimat gotyckich świątyń. Czas powstania tychże dzieł przypada na lata od ok. połowy XIV do 1. połowy XVI wieku, czyli na okres dojrzałego i późnego stylu gotyckiego. Pochodzą z Pomorza, głównie z terenu dawnych ziem krzyżackich (najliczniej z Torunia), ze Śląska oraz sporadycznie z Wielkopolski i Małopolski.
Prace na wystawie rozmieszczone są w układzie chronologicznym (z niewielkimi odstępstwami od tej zasady).
W warsztatach toruńskich powstały w 2. ćw. XIV wieku figury Marii Bolesnej i św. Jana Ewangelisty. Rzeźby należały do grupy Ukrzyżowania, która umieszczona była na belce tęczowej w kościele ś. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Toruniu. Z tego samego czasu pochodzą rzeźby z Iławy oraz Maria Bolesna z Gostkowa. Z 2. poł. XIV wieku wywodzą się dwa skrzydła tryptyku ze Złotego Stoku, przedstawiające Świętych Pańskich, których wykonawcą był warsztat śląski, pozostający pod wpływem Mistrza Madonn na Lwie.
Koniec XIV i pierwsze dziesięciolecia XV wieku to okres trwania „stylu międzynarodowego”, z dostrzegalnymi wpływami malarstwa czeskiego. Najlepsze dzieła tego stylu to „piękne Madonny”. Mała figurka Madonny z Dzieciątkiem z ok. 1430 roku umieszczona na wystawie daje wyobrażenie o ich klasie i urodzie.
Najliczniej eksponowane są zabytki pochodzące ze schyłkowego okresu gotyku. Zwartą grupę stanowią rzeźby z toruńskiego Warsztatu św. Wolfganga, działającego tu pod koniec XV wieku: Bóg Ojciec z grupy Tron Łaski, św. Jan Chrzciciel, św. Wawrzyniec, św. Wolfgang, św. Marcin i św. Jakub Starszy, oraz te, które powstały w kręgu jego oddziaływania: Król z grupy Pokłonu Trzech Króli, Nieznany Święty w szacie diakona, św. Małgorzata i Nieznana Święta. Inne rzeźby pochodzą z pocz. XVI wieku i zostały wykonane przez członków warsztatów śląskich oraz gdańskich.