Ten wielowymiarowy projekt, który jest jednocześnie i koncertem, i spektaklem, i spotkaniem z publicznością, łączy w sobie kilka gatunków, nie pomijając elementów tak modnego obecnie wykładu performatywnego czy poetycko-muzycznego stand-upu. Cieszy zarówno wymagającego, jak i mniej wyrobionego widza – każdy ma szansę niewymuszonego uczestnictwa.
Idea projektu ma na celu zniwelowanie deficytu spotkania człowieka z człowiekiem, zainteresowanie publiczności szeroko rozumianymi kulturą i sztuką, a także podniesienie naszego prozaicznego „tu i teraz” do wymiaru poezji.
Małpa w kąpieli obok staropolskich famurałów, mazurki i elegie, angielskie gorsety (z renesansowej alkowy, dowcipnie opisane przez Johna Donne’a, przetłumaczone przez Barańczaka, a spuentowane przez Grechutę), a także pewien krokodyl… Plejada nazwisk ważnych dla polskiej kultury. Taki jest ten spektaklowy wieczór, skrzący się kontekstami literacko-muzycznymi. To udana próba rozszyfrowania kodów naszej zbiorowej tożsamości spajanej sensem i dowcipem, nie tylko chronologią. Osobnym wątkiem jest odwieczna samotność wtajemniczonego, doświadczonego artysty, stańczykowskiego błazna, smutek pierrota czy chaplinowskiego trampa.
Czy dzieła hrabiego nadal mogą wyrażać nasze emocje? Czy w naszych sercach i umysłach wybrzmiewają jego frazy? Jak to kształtuje konteksty, w których funkcjonujemy?