Wieś w Dolinie Dolnej Wisły, położona w połowie drogi między Chełmnem a Grudziądzem. W 1251 r. wzmiankowana jako granicząca z posiadłościami należącymi do Chełmna; natomiast w 1396 r. już jako własność chełmińska zobowiązana do odprowadzania podatków. Od 1438 r. własność Zakonu Krzyżackiego w komturstwie grudziądzkim. Od początku XVII wieku wieś zasiedlona przez menonitów. W latach 1881-1882 lokalna gmina ewangelicko-augsburska wzniosła neoromański kościół – obecnie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny – który w 1945 r. przekazano kościołowi rzymsko-katolickiemu; w 1973 r. powołano samodzielną parafię. We wsi można zobaczyć jeszcze drewniany dwór z około 1820 r. oraz cmentarz ewangelicko-menonicki z zachowanymi stelami.