Tematem wystawy jest droga oraz wędrówka i podróż realizowane na ziemiach polskich w XIX i 1. poł. XX w. przez niższe warstwy społeczne. Ekspozycja ukazuje wybrane aspekty wędrówki, związane z handlem, religijnością, rzemiosłem, ale też tułaczką, emigracją, a nawet śmiercią postrzeganą w kategoriach najdalszej, bezpowrotnej podróży. Wśród prezentowanych zabytków znajdują się przedmioty należące do tak różnych sfer kultury, jak ubiór i ekwipunek wędrowcy, transport, a nawet rozbójnictwo. Na wystawie zaakcentowane zostały także wątki związane z wierzeniami dotyczącymi progu, granicy, rozstajnych dróg oraz ze zwyczajami kolędniczymi, a także wyjątkową rolą „obcych” w społeczności wiejskiej — przede wszystkim wędrownych żebraków (dziadów). Ważną częścią ekspozycji są archiwalne fotografie ilustrujące prezentowane zagadnienia. Wystawie towarzyszy publikacja (komentarz wystawy), szerzej ukazująca tematykę drogi, wzbogacona ilustracjami i licznymi cytatami z pamiętników chłopskich.
Prezentowane zabytki pochodzą ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu oraz Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.