Tytuł wystawy prezentującej twórczość Zbigniewa Smolińskiego zaczerpnięty został z notatek artysty, znalezionych w jego pracowni. Ten grudziądzki malarz pozostawił po sobie nie tylko zapiski, z których wyłania się obraz intelektualisty-melancholika, nie tylko niedokończone, jeszcze wilgotne prace, dowodzące jego nieustającej pasji, ale przede wszystkim ogromny dorobek artystyczny, na który składają się między innymi obrazy olejne, rysunki, grafiki, fotografie, kolaże i ikony.

Spuścizna ta pozwala prześledzić drogę artystycznych wyborów Smolińskiego, która od zawsze naznaczona była głęboką refleksją, przesiąkniętą pesymizmem – zaledwie gdzieniegdzie rozjaśnionym smugą nadziei. Początkowa twórczość artysty zabarwiona realizmem, szybko ustąpiła pola symbolice i metaforze, co widoczne jest najbardziej w obrazach z lat 80. XX w. W latach 90. XX wieku powstało wiele prac podejmujących problemy polityczne i społeczne. Te artystyczne rozważania kontynuował aż do swej przedwczesnej śmierci w 2022 roku, nieustannie rozwijając swój warsztat – co potwierdza jego bogaty dorobek oraz różnorodne techniki, po które sięgał. Jego twórczość od zawsze obliczona była na zaangażowanego odbiorcę, który odczyta i zrozumie jej kontekst. Inspirowała go bowiem literatura, filozofia i psychologia, co znajduje potwierdzenie w jego artystycznym dossier. Duchowe rozterki i poszukiwania współczesnego człowieka w ujęciu Smolińskiego zyskiwały apokaliptyczny charakter, a sama egzystencja zanurzona została w otchłani barw.

Zbigniew Smoliński urodził się 17 października 1954 roku w Grudziądzu. W latach 1975-1980 studiował malarstwo i grafikę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku w pracowni prof. Władysława Jackiewicza. W latach 1980-1981 prowadził świetlicę w Centrum Kształcenia Ustawicznego w Grudziądzu. Następnie w okresie od 1981 do 1983 był zatrudniony na stanowisku plastyka w Domu Kultury przy Grudziądzkich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil". Po czasie pracy twórczej, przypadającej na lata 1983-1988, przez trzy miesiące, od października do grudnia 1988 roku współpracował z Muzeum w Grudziądzu w charakterze plastyka, gdzie był odpowiedzialny za oprawę plastyczną wystaw. Należał do toruńskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Zmarł 21 kwietnia 2022 roku w Grudziądzu, przeżywszy 68 lat. Uprawiał malarstwo sztalugowe, rysunek, pastel suchy, pastel olejny, kolaż, grafikę warsztatową, grafikę użytkową, fotografię. Współpracował przy realizacji kilku etiud filmowych. Swoje prace prezentował na 30 wystawach indywidualnych. Wziął udział w ponad 50 wystawach zbiorowych – w kraju i za granicą. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Watykańskiego, Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy i Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu, a także w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.